تردمیل

به طورکلی وقتی به ورزش هوازی مانند پیاده روی، دویدن، دوچرخه سواری و... می پردازید بهتر است توسط هدفن به موسیقی پر انرژی گوش بدهید؛ اگر این تمرینات را توسط دستگاه های هوازی مانند تردمیل یا دوچرخه ثابت انجام می دهید، گوش دادن به موسیقی ضروری تر است؛ زیرا وقتی در یک فضای بسته ورزش می کنید محیط تنوع کمتری دارد و ممکن است این شرایط خیلی زود شما را خسته و دلزده کند.تحقیقات نشان داده موسیقی به 4 روش به ورزشکار یاری می رساند که فعالیت ورزشی خود را بهتر انجام بدهد.

1- موسیقی یک محرک شناخته شده که برانگیختی ایجاد می کند یا مانند داروی مسکن موجب آرامش می شود که در حالت دوم برای کاهش اضطراب مفید می باشد. برخی از آثارهای کلامی و موسیقی های حماسی حس رزم آوری به وجود می آورند و اعتماد به نفس ورزشکار را افزایش می دهند.

2- موسیقی توجه ورزشکار را از گذر زمان دور کرده و سبب می شود فرد احساس خستگی نکند؛ به همین علت دوندگان و ورزشکاران ورزش سه گانه، از آن به عنوان یک محرک استفاده می کنند و به این مسئله بسیار جدی می نگرند.

3- ورزشکار به وسیله موسیقی می تواند حرکات ریتمیک انجام بدهد و با هماهنگ شدن با ریتم موسیقی حرکات سریع تری داشته باشد. در واقع گوش فرادادن به موسیقی بازدهی بدنی فرد را افزایش می دهد و موجب موفقیت بیشتر خواهد شد.

4- معمولا ریتم موسیقی از مهارت های فیزیکی انسان الگوبرداری شده است و به مهارت بیشتر و اجرای بهتر کمک می کند. گوش دادن به موزیک متناسب کیفیت حرکات تمرینی را بالا می برد.

تحقیقات جدید در این زمینه مشخص کرد، اغلب مردم بلافاصله به محرک های موسیقی واکنش نشان می دهند و هماهنگ شدن با ریتم موسیقی از نهفته ترین تمایلات بشراست. ملودی و هارمونی موسیقی بر کنش و واکنش ها و حالات روحی شنونده تاثیر گذار است و حرکات بدنی وی را شکل می دهد.

اصوات ریتمیک به خلق حرکات موزون و ریتمیک منجر می شود و ایجاد برانگیختگی می کند. بدن انسان به واسطه یک سری فاکتورهای موسیقیایی درونی به محرک موسیقی پاسخ می دهد؛ در واقع بدن با ریتم موزیک همراه می شود و ارتباط بر قرار می کند که البته میزان این ارتباط با موسیقی های مختلف، به فرهنگ فرد نیز بستگی دارد.

فرهنگ و طبقه اجتماعی هر فرد تعیین می کند به چه نوع موسیقی بیشتر واکنش نشان بدهد و از چه موزیکی لذت ببرد. همان طور که می دانید اکثر اقوام از جمله ترک ها، کردها و مردم جنوب کشورمان که موسیقی آن ها به موسیقی بندری معروف است، به موسیقی محلی خود واکنش سریع نشان می دهند و می توانند با آن به اجرای حرکات موزون و رقص بپردازند؛ البته مشاهدات قبلی و آموزش نیز در این زمینه نقش دارد؛ ولی فرهنگ و سواد موسیقیایی در ذائقه موسیقیایی فرد بسیار تاثیر گذار است.

موسیقی منبع الهام و انگیزش انسان محسوب می شود و هر انسانی باید متناسب با ذائقه موسیقیایی خود به موسیقی گوش بدهد تا از آن لذت ببرد و بتواند به محرک های آن واکنش نشان بدهد. سلیقه موسیقی بسیار شخصی است و باید به آن احترام گذاشته شود.

در هنگام انجام فعالیت های بدنی به موسیقی گوش بدهید که برای شما تحریک کننده باشد و برانگیختگی ایجاد کند. لزومی ندارد در این مورد سخت گیر باشید یا بخواهید سلیقه موسیقی خود را به دیگران تحمیل کنید یا در این مورد به تقلید بپردازید. موسیقی نشاط آور که با ذائقه فرد هماهنگ باشد، وضعیت روحی و روانی نامطلوب را از میان برده و انسان را سر ذوق می آورد. بسیاری از روانشناسان و روان کاوان از موسیقی برای هیپنوتیزم و آرام بخشی به بیماران کمک می گیرند. موزیک را می توان به روش هیپنوتیزم در ذهن فرد حک کرد تا با شنیدن آن به صورت ناخودآگاه حرکات از پیش تعیین شده ای را اجرا کند؛ بعضی از ورزشکاران از این روش استفاده می کنند.

موسیقی متنوع وجذاب ورزشکار را به شور و هیجان آورده و مصمم می کند. مثلا اگر فردی با سرعت 4 کیلومتر در ساعت بر روی تردمیل راه می رود با گوش دادن به یک موسیقی تند و همراه شدن با آن می تواند به راحتی سرعت خود را به 5 الی 6 کیلومتر در ساعت برساند.بهتر است ضرب آهنگ موسیقی با ضربان قلب ورزشکار هماهنگ باشد. خوشبختانه اغلب دستگاه های مدرن امروزی هم مجهز به سیستم پخش موسیقی توسط USB یا MP3 هستند و هم ضربان قلب ورزشکار را نشان می دهند.

ضربان قلب کاربر نباید به بیش از 90 درصد حداکثر ظرفیت خود برسد. برای محاسبه حداکثر ظرفیت ضربان قلب خود عدد سن را از عدد 220 کم کنید. حاصل این تفریق معمولا بین عدد 200 تا 150 است. افراد در هنگام ورزش هوازی به روش تناوبی، وقتی بیشترین کالری را از دست می دهند که ضربان قلب آنان حدود 70 درصد حداکثر ظرفیت باشد. چون در هنگامی که ضربان قلب به بیش از این عدد می رسد شدت تمرین برای فرد بسیار بالا است و خوب نمی تواند تنفس کند و در اصطلاح از نفس می افتد. در ورزش هوازی اکسیژن فاکتور بسیار مهمی است که نتیجه تمرین و چربی سوزی به آن بستگی دارد. در حین انجام تمرینات هوازی هرگز نباید فشار تمرین آنقدر زیاد باشد که نتوانید حرف بزنید.

راه رفتن و دویدن بر روی تردمیل ورزش بسیار مناسبی برای بهبود بخشیدن به دستگاه قلبی- عروقی بدن محسوب می شود. با این نوع فعالیت ها ضربان قلب بالا رفته و اکسیژن بیشتری وارد بدن می شود؛ اکسیژن تازه سوخت و ساز را افزایش داده و منجر به تناسب اندام و سلامتی بیشتر می شود؛ اما برای این که تمرینات ورزشی تاثیرات مورد انتظار را داشته باشد، باید با یک برنامه اصولی پیش برویم و به صورت منظم و مستمر آن ها را انجام بدهیم.

در مراحل اولیه ورزش 3 روز در هفته کافی است و می توانید با مدت زمان 20 دقیقه تمرینات را شروع کنید؛ با گذشت زمان و تداوم ورزش آمادگی جسمانی شما افزایش پیدا می کند و می توانید تمرینات شدیدتری را پشت سربگذارید.

بهتر است ورزش های هوازی 45 دقیقه ادامه داشته باشد تا بدن مرحله چربی سوزی را به طور کامل پشت سر بگذارد؛ در 20 دقیقه نخست تمرینات، بدن قندهای اضافه را می سوازند و بعد به سراغ ذخایر چربی می رود؛ 45 دقیقه ورزش برای تازه کارها کمی زیاد به نظر می رسد؛ به همین علت در ابتدا یک برنامه 20 دقیقه ارائه می دهیم. شدت این برنامه متوسط است و برای تقویت و تناسب همسترینگ و ماهیچه های سرینی مناسب می باشد؛ با این برنامه می توانید 150 کالری بسوزانید. این برنامه را 3 الی 4 مرتبه در هفته تکرار کنید و به پاها و باسن خود فرم بدهید؛ همچنین این برنامه برای تقویت سیستم قلبی- عروقی نیز مناسب می باشد.

برنامه 20 دقیقه ای برای تمرین بر روی تردمیل:

5 دقیقه سرعت 4 کیلومتر در ساعت، شیب 3 درصد
3 دقیقه سرعت 4 کیلومتر در ساعت، شیب 8 درصد
1 دقیقه سرعت 4 کیلومتر در ساعت، شیب 4 درصد
2 دقیقه سرعت 4 کیلومتر در ساعت، شیب 10 درصد
1 دقیقه سرعت 4 کیلومتر در ساعت، شیب 5 درصد
3 دقیقه سرعت 4 کیلومتر در ساعت، شیب 10 درصد
1 دقیقه سرعت 4 کیلومتر در ساعت، شیب 5 درصد
2 دقیقه با سرعت 4 کیلومتر در ساعت، شیب 8 درصد
1 دقیقه سرعت 4 کیلومتر در ساعت، شیب 10 درصد
5 دقیقه سرعت 4 کیلومتر در ساعت، شیب 2 درصد

همان طور که می بینید، این برنامه بر اساس تغییر شیب تنظیم شده است به همین علت برای افراد جوان و سالم مناسب می باشد و کسانی که آمادگی جسمانی خوبی ندارند، یا به بیماری هایی همچون آرتروز، ورم مفاصل و زانو درد مبتلا هستند نباید این برنامه ورزشی را انجام بدهند یا شیب دستگاه را بیش از 2 درصد بالا نبرند.

یک برنامه 45 دقیقه ای بر روی تردمیل :

5 دقیقه با سرعت 3 کیلومتر در ساعت، شیب 2 درصد
3 دقیقه با سرعت 4 کیلومتر در ساعت، شیب 4 درصد
3 دقیقه با سرعت 4 کیلومتر در ساعت، شیب 5 درصد
3 دقیقه با سرعت 3 کیلومتر در ساعت، شیب 8 درصد
5 دقیقه با سرعت 3 کیلومتر در ساعت، شیب 10 در صد
3 دقیقه با سرعت 4 کیلومتر در ساعت، شیب 8 درصد
3 دقیقه با سرعت 3 کیلومتر در ساعت، شیب 10 درصد
3 دقیقه با سرعت 4 کیلومتر در ساعت، شیب 5 درصد
5 دقیقه با سرعت 3 کیلومتر در ساعت، شیب 2 درصد

پس از پایان این برنامه با انجام دادن حرکات کششی بدن خود را سرد کنید، این برنامه نیز بر اساس شیب بالا و سرعت کم طراحی شده است و برای افرادی که مشکلات مفاصل زانو دارند مناسب نمی باشد. برای این افراد یک برنامه 40 دقیقه ای با شیب کم و در سطح متوسط در نظر گرفته ایم.

برنامه 40 دقیقه ای با شیب کم:

3 دقیقه سرعت 3 کیلومتر در ساعت، شیب 1 درصد
5 دقیقه سرعت 3.5 کیلومتر در ساعت، شیب 1 درصد
2 دقیقه سرعت 5.5 کیلومتر در ساعت، شیب 1 درصد
3 دقیقه سرعت 3.5 کیلومتر در ساعت، شیب 1 درصد
2 دقیقه سرعت 5.5 کیلومتر در ساعت، شیب 1 درصد
4 دقیقه سرعت 3.5 کیلومتر در ساعت، شیب 1 درصد
6 دقیقه سرعت 6 کیلومتر در ساعت، شیب 1 درصد
5 دقیقه سرعت 3.5 کیلومتر در ساعت، شیب 1 درصد
3 دقیقه سرعت 6 کیلومتر در ساعت، شیب 1 درصد
5 دقیقه سرعت 3 کیلومتر در ساعت شیب 1 درصد

توصیه های لازم:

- هرگز بدن پوشیدن کفش ورزشی مناسب و جوراب بر روی تردمیل به انجام تمرینات ورزشی نپردازید.
- 30 دقیقه قبل از ورزش یک لیوان آب بنوشید؛ در طی تمرین یک بطری آب در دسترس داشته باشید و هرگاه احساس تشنگی کردید کمی آب بخورید و گلویی تازه کنید. این کار دمای بدن را متعادل نگه داشته و سوخت و ساز را افزایش می دهد.
- قبل از ورزش حتما بدن خود را با راه رفتن ملایم گرم کرده و پس از تمرین نیز با راه رفتن آهسته و حرکات کششی بدن را سرد نمایید؛ البته راه رفتن آهسته در این برنامه ها گنجانده شده است.

طبق آخرین تحقیقات 69 درصد از بزرگسالان به اضافه وزن و چاقی دچار هستند. برای این مسئله دلائل مختلفی ارائه شده است که مهم ترین آن تمایل بدن به ذخیره سازی انرژی می باشد.در گذشته وقتی هنوز زندگی بشر ماشینی نشده بود، انسان ها برای انجام کارهای روزانه انرژی زیادی صرف می کردند و بدن انسان همواره در تلاش بود انرژی بیشتری دخیره سازی کند تا فرد بتواند کارهای روزمره را انجام بدهد؛ بنابراین این تمایل به صورت تکاملی به نسل های بعد به ارث رسید؛ اما انسان امروز به دلیل داشتن مشاغل کم تحرک و ماشینی شدن زندگی دیگر این انرژی های ذخیره شده را مصرف نمی کند و با اضافه وزن مواجه می شود.چاقی احتمال ابتلا به بسیاری از بیماری ها از جمله دیابت نوع دوم، بیماری های قلبی- عروقی، اختلال در خواب، انواع سرطان، آسم، آرتروز و... افزایش می دهد.

امروزه چاقی یک نوع بیماری شناخته شده است که عامل سایر بیماری ها می باشد.بعضی از چاقی ها به علت عملکرد نادرست غدد رون ریز، داروها و امراض روانی رخ می دهد که البته این عوال کمتر از کم تحرکی و پرخوری باعث چاقی می شوند؛ اما اگر با پرخوری و کم تحرکی همراه شوند، چاقی مفرط را به همراه دارند. بهترین راه مبارزه با این بیماری شایع قرن، انجام ورزش هوازی و رعایت رژیم غذایی سالم است.

دویدن، راه رفتن، شنا، دوچرخه سواری، اسکیت، تنیس و ... از ورزش های هوازی محسوب می شوند که در مدت طولانی و با شدت متوسط یا تناوبی انجام می گیرند؛ اما با توجه به این که این نوع ورزش ها نیاز به فضایی بزرگ دارند و برای انجام آن ها باید به مکان های مناسب برویم، اغلب افراد فرصت پرداختن به این گونه ورزش ها را پیدا نمی کنند؛ به همین علت دستگاه های ورزشی هوازی نظیر اسکی فضایی ، دوچرخه ثابت ، تردمیل و... تولید و عرضه شدند. این وسایل انجام تمرینات هوازی را در محیط های محدود باشگاه و منزل امکان پذیر می کنند.

دویدن منظم و مستمر فواید زیادی از جمله کاهش وزن، تناسب اندام، استحکام استخوان ها، ایجاد احساسات مثبت، افزایش اعتماد به نفس، بهبود روابط اجتماعی، درمان افسردگی و اضطراب، سلامتی، طول عمر و... به همراه دارد. این ورزش مفید توانایی فرد را در انجام سایر فعالیت های روزانه افزایش می دهد.

ورزش دویدن انرژی زیادی از بدن می گیرد و باعث می شود بدن برای تامین این انرژی کالری بیشتری بسوزاند. وقتی کالری موجود در بدن تمام شود چربی های ذخیره شده شروع به سوختن می کنند؛ به همین علت متخصصین ورزشی توصیه می کنند ورزش هوازی را تا بیش از 20 دقیقه ادامه بدهید، چون در 20 دقیقه اول فقط قندهای موجود می سوزند و پس از این مدت بدن وارد مرحله چربی سوزی خواهد شد.

ورزشکاران حرفه ای به سادگی می توانند یک ساعت ورزش کنند؛ اما این کار برای افراد تازه کار دشوار است؛ چون زمان یکی از فاکتورهایی است که شدت تمرین را تعیین می کند و شدت تمرین به آمادگی جسمانی فرد بستگی دارد؛ هر چه بیشتر ورزش کنیم از آمادگی جسمانی بالاتری برخودار خواهیم شد.

تازه کارها می توانند ورزش را با مدت زمان 20 دقیقه شروع کرده و به تدریج این مدت را افزایش بدهند. افرادی که به دنبال لاغری با ورزش هستند، باید روزانه 500 کالری با انجام تمرینات هوازی از دست بدهند تا در بدن آن ها تعادل کالریکی منفی ایجاد بشود. میزان کالری سوزانده شده در ورزش به شدت تمرین، سرعت، وزن و عملکرد ورزشکار بستگی دارد. محاسبه این فاکتور کار ساده ای نیست؛ اما دستگاه های مدرن امروزی اغلب مجهز به مانیتوری هستند که سرعت، زمان، مسافت طی شده، کالری مصرف شده و ضربان قلب کاربر را نشان می دهد.

این اطلاعات برای طراحی یک برنامه ورزشی مناسب و اصولی بسیار مفید هستند و به وسیله آن ها می توان سطح تمرین هر فرد را مشخص کرد و به موقع آن را افزایش داد؛ زیرا بدن انسان پس از مدتی به تمرینات تکراری عادت کرده و دیگر به آن ها پاسخ نمی دهد؛ بنابراین افراد می بایست هر 4 هفته در برنامه خود تغییراتی ایجاد کنند و شدت تمرین را بالا ببرند.

افزایش سرعت، افزایش زمان تمرین و افزایش مقاومت 3 عنصری است که توسط آن ها می توان سطح تمرینات را ارتقا داد. دویدن و رکاب زدن بر روی دوچرخه ثابت با ایجاد تعادل در فشار خون سبب می شود عملکرد رگ های خونی بهبود یافته و خون به صورت روان تری جریان پیدا کند؛ در نتیجه احتمال بروز سکته قلبی تا حدود زیادی کاهش می یابد و همچنین اکسیژن زیادی که در حین انجام این گونه تمرینات وارد بدن می شود، سوخت و ساز را بالا برده و بدن را متناسب می کند.

با انجام تمرینات هوازی و به خصوص دویدن ماهیچه ها در واکنش به حرکات تند ورزشی تقویت می شوند، با قوی شدن ماهیچه ها و بافت های همبند پوست بدن نیز سفت تر می شود و انسان جوان تر باقی می ماند ضمن اینکه در هنگام تعرق زیاد مواد زائد سمی، چربی، نمک اضافه، جوش های سر سیاه و ... بافشار از سطح پوست خارج می شوند و همین مسئله باعث می شود فرد پوستی جوان تر و شاداب تر داشته باشد. وقتی ماهیچه های تقویت بشوند، در سنین بالاتر با استحکام بیشتری در کنار استخوان ها باقی می مانند و سبب می شود مواد مغذی بیشتری به استخوان برسد؛ در نتیجه ورزشکاران در سالخوردگی کمتر تراکم استخوان خود را از دست می دهند و به بیماری پوکی استخوان مبتلا نمی شوند.

آمارها نشان داده کسانی که ورزش می کنند، دارای روحیه صبورتری هستند و مشکلات زندگی را راحت تر پشت سر می گذارند؛ زیرا در هنگام ورزش هوازی هورمون هایی از مغز آزاد می شود که خلق و خوی انسان را بهبود می بخشد؛ مهم ترین این هورمون ها اندروفین است؛ این ماده سبب ایجاد سرزندگی و نشاط در فرد می شود. در هنگام ورزش با دستگاه های هوازی برای این که گذشت زمان را حس نکنید و بتوانید با انرژی تر به ورزش ادامه بدهید، موسیقی پر انرژی گوش بدهید. برخی از دستگاه ها مجهز به سیستم پخش موزیک هستند و می توانید از این ویژگی استفاده کنید و ورزش ریتمیک انجام بدهید، انجام تمرین به صورت رتمیک فواید ورزش ایروبیک را به همراه دارد.

دویدن به افزایش مهارت های جسمی و ذهنی کمک کرده و موجب هماهنگی بیشتر در بدن می شود. سطح نرم و انعطاف پذیر دستگاه تردمیل باعث می شود عضلات و مفاصل ورزشکار کمتر دچار آسیب بشود. افراد آسیب دیده و چاق نباید شیب دستگاه را افزایش بدهند و با سرعت زیاد بدوند؛ زیرا این کار صدمه بیشتری به آن ها می زند؛ این افراد باید ورزش را به آهستگی و ملایم شروع کنند و تا سطح متوسط پیش بروند.افراد چاق پس از دست دادن وزن اولیه و بالا رفتن آمادگی جسمانی، می توانند بر شدت تمرینات بیفزایند و سریع تر و بیشتر بدوند.

انجام تمرینات هوازی به صورت تناوبی یا اینتروال توصیه می شود؛ با این روش در کمترین زمان بیشترین نتیجه را به دست می آورید. برای انجام تمرین تناوبی 2 الی 3 دقیقه با نهایت توان خود بدوید یا رکاب بزنید؛ سپس به مدت 1 دقیقه با آهسته راه رفتن استراحت فعال داشته باشید و بعد دوباره سرعت را بالا ببرید و همین چرخه را تا پایان تمرین ادامه بدهید. هرگز در هنگام انجام تمرینات ورزشی خود را با دیگران مقایسه نکنید و برای بررسی پیشرفت خود اطلاعات مانیتور را ثبت نمایید؛ پس از مدتی متوجه پیشرفت خود می شوید و تغییرات چشمگیری در بدن خود حس می کنید.

برای لاغر شدن عجله نداشته باشید و به بدن خود گوش بدهید، بدن هر فردی بهترین راهنمای اوست. هرگاه حس کردید تمرین برای شما بسیار راحت شده است و بدون هیچ تلاشی آن را انجام می دهید؛ باید کمی شدت را افزایش بدهید. یک مقدار احساس فشار در حین تمرین توانایی فرد را بالا می برد. با افزایش توانایی سایر کارهای روزمره را راحت تر انجام خواهید داد.